شاید برای ما این اتفاق افتاده باشد که در بازی با فلان فرد، هرچند میدانیم اگر تلاش کنیم و بجنگیم میتوانیم بازی را ببریم ، اما مدام چند ساعت قبل از بازی و حتی در حین مسابقه یک حس درونی به ما میگوید که می بازیم. چرا چنین اتفاقی می افتد؟
چرا نمیتوانیم ذهنمان را آرام کنیم و به او بگوییم لطفا ساکت!! با توجه به گپ و گفت هایی که با اکثر بازیکنان داشته ام، گویا این یک پدیده شایع است که علت های متعددی می تواند داشته باشد.
۱- اولین علت می تواند برگردد به تجربه ی مسابقاتی که با فلان بازیکن داشته ایم: از ابتدایی که با این فرد بازی کرده ایم چندبار باخت دادیم در نتیجه همیشه تا زمانی نتوانیم ببریمش مدام یک فکر مزاحم و منفی به ما میگوید که میبازی (کافی است او را یک بار ببرید دیگر نوار پیروزی شما مقابل او به این راحتی پاره نخواهد شد).
۲- دومین علت میتواند احساسات و افکار ناهشیاری باشند که ما نسبت به خودمان و توانمندیمان داریم ، به عبارتی هنوز آنطور که باید به خودمان ایمان نداریم و خودمان را باور نکرده ایم ، لذا در بازی هرچند جلو باشیم ، ذهن به صورت ناهشیار به دنبال کوچک ترین خطایی میگردد که افکار منفی را به ذهنمان روانه کند و ما را در حالت فشار قرار دهد.
همین دو دلیل کافی است تا ما بدانیم ذهنمان لزوما به فرمان ما نیست و در مواردی با ما می جنگد تا ما را شکست دهد و این حالتی طبیعی برای انسان قرن ۲۱ است که در بازی پرتنش و پرفشار تنیس ظهور محسوسی پیدا کرده است. راه کار واحدی وجود ندارد که در اینجا ذکر کنم و این مشکل حل شود ، بلکه باید به صورت فردی با بازیکن صحبت شود (چراکه انسان ها متفاوت هستند و رفتارهایشان علت های گوناگونی دارد) تا مشکل حل شود.
